Trimebutyna – jakie są główne wskazania do jej stosowania?

Dr n. med. Katarzyna Górowska-Kowolik

Trimebutyna jest lekiem powszechnie wykorzystywanym w leczeniu zespołu jelita drażliwego. Jest to łagodne, przewlekłe schorzenie charakteryzujące się szeregiem dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego. Trimebutyna poprzez swój wpływ na pracę mięśni przewodu pokarmowego może redukować objawy choroby.

Trimebutyna jest lekiem korzystnie wpływającym na motorykę przewodu pokarmowego. Jej działanie powszechnie wykorzystuje się w leczeniu jego zaburzeń czynnościowych. Są to przewlekłe, dokuczliwe schorzenia, w których pacjenci uskarżają się na różnorodne dolegliwości. Należą do nich najczęściej nudności, ból brzucha, wzdęcia, odbijania, i/lub zaburzenia rytmu wypróżnień (zaparcie lub biegunka, które mogą też występować naprzemienne). W przypadku zaburzeń czynnościowych objawy te nie są spowodowane przyczyną organiczną, czyli uchwytną i określoną chorobą przewodu pokarmowego. Ich podłoże nie zostało jasno określone. Podejrzewa się, że wpływ na rozwój dolegliwości mają zarówno czynniki genetyczne, środowiskowe, dietetyczne, hormonalne, jak i zaburzenia w składzie mikroflory jelitowej. Istotną rolę odgrywa również aspekt emocjonalny i indywidualna reakcja na stres. Pomimo swojego najczęściej niegroźnego charakteru trwające objawy stanowią uciążliwy problem dla pacjentów, nierzadko zaburzając funkcjonowanie zawodowe oraz społeczne. W ich łagodzeniu wykorzystuje się postępowanie dietetyczne, psychologiczne, ale także farmakologiczne, w tym oparte na lekach prokinetycznych, do których należy trimebutyna.

Rozpoznanie zaburzeń czynnościowych zawsze powinno zostać poprzedzone konsultacją lekarską, opartą na wnikliwie zebranym wywiadzie, badaniu fizykalnym oraz przeprowadzeniu niezbędnych badań diagnostycznych. Włączenie właściwego leczenia możliwe jest dopiero po potwierdzeniu bądź wykluczeniu łagodnej etiologii objawów.

Bibliografia

1. Charakterystyka Produktu Leczniczego Ircolon Forte, 2017.
2. Delvaux M., Wingate D.: Trimebutine: mechanism of action, effects on gastrointestinal function and clinical results. „Journal of International Medical Research” 1997, no. 25, pp. 225-246.
3. Mulak A.: Leki prokinetyczne w Polsce – kiedy i jak stosować? „Gastroenterologia Kliniczna 2014, t. 6, nr 4: 134–142.
4. Kountouras J., Doulberis M., Papaefthimiou A., et al.: Gastroesophageal reflux disease, irritable bowel syndrome and functional dyspepsia as overlapping conditions: focus on effect of trimebutine. „Annals of Gastroenterology” 2019, no. 32(3), p. 318; doi:10.20524/aog.2019.0366.
5. Szczepanek M., Goncerz G., Strzeszyński Ł.: Choroby czynnościowe układu pokarmowego – wytyczne rzymskie IV (2016). Część III: Choroby czynnościowe jelit. „Medycyna Praktyczna” 2018, nr 6:, s.18-29.
6. Yang Y.J., Bang C.S., Baik G.H. et al. Prokinetics for the treatment of functional dyspepsia: Bayesian network meta-analysis. „BMC Gastroenterology” 2017, no. 17(1), p. 83. Published 2017 Jun 26. doi:10.1186/s12876-017-0639-0.
7. Ziółkowski B., Pacholec A., Muszyński J.: Alarm symptoms, risk factors for digestive tract cancer and readiness to participate in an endoscopic screening program. „Gastroenterology Review/Przegląd Gastroenterologiczny” 2013, no. 8(2), pp. 108-114; doi:10.5114/pg.2013.34836.